Carnaval

Als kind had ik reeds een gloeiende hekel aan carnaval.
Alles wat met verkleden en maskers had te maken, kon er bij mij niet in.
Nu nog altijd niet. We dragen gans het jaar door een masker.
Waarom zouden we die niet afnemen met carnaval?
Waarom zich verstoppen achter een façade van schijn?
Waarom voelen we ons veiliger achter onze glimlach?
Dit houdt mij nu al een paar dagen bezig en ik denk dat ik het antwoord heb gevonden.
Het masker valt alleen af bij mensen waar we ons echt goed bij voelen.
De façade kan bijna niemand doorbreken. Alleen de echte.
We voelen ons veilig, geborgen achter dat fake gedoe.
We durven bijna onszelf niet te zijn, bang om veroordeelt te worden.
Maar... Het voelt zo goed als je het wel durft. 
Dan blijven alleen de echte over, de mooie, de pure, onze zielsverwanten.
Meer heb je echt niet nodig.