Wanneer ik aan het schrijven ben, kruip ik volledig in de huid van Elize. Het lijkt wel of ik in trance een tijdreis maak doorheen de vele levensfases van haar bestaan. Ik ben compleet weg van deze wereld. Alleen zij, het geluid van mijn tikkende vingers op het klavier en muziek om bij weg te dromen.
Wanneer ik dan, na een paar uurtjes slaap, mijn schrijfsels van de voorbije nacht aan het lezen en verbeteren ben en van de ene verbazing in de andere val, kan ik maar een ding besluiten: die mystieke escapades zijn niet te doorgronden. Het lijkt wel alsof iemand anders mijn toetsenbord beroerd. .
Ik laat jullie even meegenieten van een klein fragment. De naam heb ik bewust weggelaten. Als je wilt weten over wie het gaat, kan je altijd mijn boek ‘Muren spreken niet’ kopen en lezen
____________________________________________________________________
Het boek des levens bestaat uit veel verschillende passages en creaturen.
Het ene hoofdstuk is wat langer dan het andere. Sommige kapittels zijn rustig en vol vreugde, andere hectisch, dramatisch en doordrenkt van tranen.
De personages uit mijn levensboek zijn allemaal uniek. Elk heeft zijn eigen verhaal. Sommige krijgen een hoofdrol, andere maken deel uit van een paragraaf. Ook in voetnoten, dankwoorden en quotes komen veel verschillende types voor.
En dan heb je ook nog figuren zoals …
Hij komt voor in verschillende hoofdstukken van mijn levensregister. Telkens zitten er een paar rubrieken tussen, maar we pakken altijd eensgezind de pen terug op. Als we dan samen kronieken vastleggen in mijn boek des levens, lijkt het wel of de passages waar hij niet in voorkomt, nooit werden geregistreerd. We nemen gewoon samen de vulpen terug op en schrijven verder na het punt waar we waren gebleven.
____________________________________________________________________
Reactie plaatsen
Reacties